Kto nie powinien być papieżem.

1. Ateista

 Papieżem nie powinien zostać świadomy lub nieświadomy ateista, bo misji papieża nie można – nawet mimo dobrych chęci – „odegrać”, „przedstawić”; można ją tylko autentycznie przeżyć wobec Boga.

 Warto zastrzec, że niektóre europejskie filozofie tak daleko odeszły od filozofii klasycznej i chrześcijańskiej, że stały się ateizmem. Na przykład opisana przez Dostojewskiego w „Biesach” marksistowska quasi-religia Człowieka-Boga (czyli gatunku ludzkiego stającego się „Bogiem” w świecie przypadkowego (?) istnienia) to zaprzeczenie wiary w Boga-Człowieka, czyli Chrystusa.

 Jeśli więc papież Paweł VI powiedział, że na soborze watykańskim II doszło do pogodzenia idei Boga-Czwieka i Człowieka-Boga, to zadeklarował, że ma różnicy między przeciwieństwami. To tak jakby powiedzieć, że nie ważne czy Bóg jest czy nie!

 Jego zdanie „swąd Szatana wdarł się do Świątyni Pańskiej” wygląda na nieszczery żal.

 Taki człowiek nie powinien być papieżem.

2. Homoseksualista

 Papież nie powinien być homoseksualistą, bo życie w grzechu oddala od Boga, zaburza rozumienie istnienia, kieruje ku duchowości lucyferycznej, a nie ku Bogu Ojcu. Po wtóre – skryte bycie homoseksualistą kompromitowałoby następcę świętego Piotra męczennika w oczach wyznawców chrześcijaństwa, zatem staje się „hakiem” na papieża, na którego mogą wpływać szantażyści i czynić z niego kukiełkę w realizacji swych planów. Natomiast jawny homoseksualizm papieża dla przytomnych chrześcijan byłby hasłem do uznania go za antypapieża.

 Bliskim współpracownikiem Pawła VI był młody ksiądz z Polski – Juliusz Paetz. Zrobił karierę w Kościele i został arcybiskupem poznańskim wplątanym w homoseksualne wykorzystywanie kleryków.

 Claudio Gugerotti, młody przyjaciel kardynała Achille (!) Silvestriniego, został wyświęcony na księdza mimo że nie był w seminarium, sam został kardynałem, ważnym kurialistą watykańskim, i będzie teraz brał udział w konklawe. W Rzymie ma przezwisko „koziorożec”.

 Ogólnie rzecz biorąc: homoseksualista nie powinien być papieżem.

3. Komunista

 Komunizm – poza tym, że jest religią Człowieka-Boga – postuluje odbieranie ludziom własności prywatnej. Tymczasem posiadanie własnego gospodarstwa, własnej winnicy, własnej roli czy warsztatu, czy wyboru zatrudnienia daje człowiekowi realną wolność decydowania o swym życiu, czynieniu dobra i grzeszenia a więc wprowadza człowieka w układ odniesienia praktykowania odpowiedzialności.

 Nadzieja, że świat przemysłowy poprzez dobrobyt uczyni człowieka sytym, zadowolonym, szczęśliwym i dobrym jest iluzją. Taki człowiek może być eleganckim niewolnikiem całkowicie zależnym od rządu, aż do uznania „konieczności” uśmiercenia siebie jako starca, dla którego „społeczeństwu” nie wystarcza pieniędzy na emeryturę. Nie jest przypadkiem, że komuniści mordowali chrześcijan. Ta uwaga dotyczy również nazistów.

 Papież Franciszek zadeklarował, że „jest komunistą”.

 Taki człowiek nie powinien być papieżem.

4. Członek tajnych służb i stowarzyszeń

 Państwo Watykan istnieje po to właśnie, żeby papież był wolny od poddaństwa jakiemukolwiek obcemu państwu. Tym bardziej papież powinien być wolny od poleceń antychrześcijańskich grup wpływu.

 Nie powinien być masonem, nawet masonerii dopuszczającej na niższych stopniach wtajemniczenia służbę Bogu.

 Taki człowiek nie powinien być papieżem.

5. Brak odwagi

 Papież nie może bać się nacisku wrogów tak, że ustępuje z tronu.

 Nie może bać się Lóż Lucyfera i Serapisa tak, że nie wypełnia polecenia Matki Boskiej Fatimskiej chcącej całkowitego poświęcenia swemu sercu Rosji.

 Taki człowiek nie powinien być papieżem.

 AD

Luwr – pałac chrześcijańskiego króla Ludwika ściętego przez rewolucjonistów na gilotynie z dostawioną szklaną piramidą.

.