Konstandinos Kawafis wspomina II wiek przed Chr.

Posłowie z Aleksandrii

Od wieków w Delfach tak pięknych darów nie oglądali, jak te, które dwaj królowie, bracia Ptolemeusze przysłali, współzawodniczący ze sobą. Przyjąwszy je, kapłani przed ogłoszeniem wyroczni wielce są zatroskani. Muszą sięgnąć do całej swoich doświadczeń głębiny, by mądrze rozstrzygnąć, któremu narazić się powinni z owych dwóch braci, takich braci. Zbierają się nocą na tajemną naradę i długo się kłopocą rodowymi Lagidów sprawami, i nad nimi deliberują.

Ale oto posłowie zjawiają się znowu. Dziękują. Wracają do Aleksandrii. I zgoła nie potrzebują żadnej wyroczni. Rozjaśnia się serce kapłanom. (Oczywiście , dary wspaniałe w ich skarbcach pozostaną.) Lecz jak wytłumaczyć tej nagłej obojętności przyczynę? – ta jedna wątpliwość ich dręczy, niczym nie wyjaśniona. Nie wiedzą, że wczoraj posłowie dostali ważną nowinę: wyrocznię ogłosił Rzym; tam się podział dokonał.

Konstandinos Kawafis