Zbigniew Herbert prozą poetycką

Studnia

Studnia leży na środku placu wśród kamienic, gołębi i wież. W żyle ciemnej cembrowiny bije źródełko. Bije tak niespokojnie, jakby za chwilę miało zamrzeć.

Na górze wyrzeźbiono sen kamiennego psa. Głowa z piaskowca leży między łapami. Śpi mocno. Nic go nie obchodzi koniec świata.

Zbigniew Herbert