List biskupa Gurdy – najciekawszy dla osób z rozbitych małżeństw

 W niedzielę odczytano w kościołach diecezji podlaskiej list naszego biskupa, który odnosi się do problemów rodziny: kontrkulturowej rewolucji uderzającej we wzorzec rodziny, trudnej egzystencjalnie sytuacji porzuconych małżonków, rozseparowanych małżonków, katolików w związkach niesakramentalnych z powodów komplikacji przeszłości mężczyzny lub kobiety.

 Biskup zaprosił katolików dotkniętych nieszczęściem rozpadu małżeństwa bądź niemożnością dobrego, sakramentalnego związania się do uczestnictwa w spotkaniach duszpasterskich dedykowanych im właśnie.

 Domyślam się, że aby spotkania te nie stały się dla prostodusznych chrześcijan błędnie odczytanym znakiem zgody na „rozwody w Kościele” będą one organizowane w ośrodku odsuniętym od rodzimych parafii katolików o których mowa. Im samym da to komfort dystansu od nieprzyjaznych spojrzeń sąsiadów nierozumiejących tła ich nieszczęścia.

 Oto ten list.

 AD

List pasterski Biskupa Siedleckiego

KAZIMIERZA GURDY

na zakończenie Roku Rodziny

 Czcigodni Księża, Osoby Życia Konsekrowanego,

 Drodzy Siostry i Bracia!

 Przed ponad rokiem, w uroczystość św. Józefa 19 marca 2021 r., Papież Franciszek ogłosił w całym Kościele Rok Rodziny. W niedzielę 26 czerwca, w czasie Światowego Dnia Rodziny w Rzymie, w obecności przedstawicieli małżeństw z diecezji całego świata, również i z naszej, Rok Rodziny zostanie przez Ojca Świętego zamknięty. Ojciec Święty pragnie, aby w tym wydarzeniu uczestniczyli również wierni, którzy nie mogą pojechać do Rzymu. Dlatego zachęca, aby w każdej diecezji zostało zorganizowane uroczyste zakończenie Roku Rodziny na poziomie zarówno diecezjalnym, jak i parafialnym. W wymiarze diecezjalnym, z inicjatywy Wydziału Duszpasterstwa Rodzin naszej Kurii Diecezjalnej, zakończenie obchodów Roku Rodziny odbędzie się w najbliższą niedzielę, 26 czerwca, w sanktuarium Matki Bożej Królowej Rodzin w Parczewie. Do tego sanktuarium zaproszeni są przedstawiciele małżeństw z każdej parafii. Bardzo proszę Księży Dziekanów i Księży Proboszczów o pomoc wszystkim chętnym małżeństwom w dotarciu do Parczewa. Na poziomie zaś parafialnym zakończenie roku poświęconego rodzinie dokona się w czasie Mszy św. celebrowanych tego dnia w parafiach.

 Celem Roku Rodziny, przeżytego pod hasłem „Amoris laetitia” – Radość Miłości, które to hasło zostało zaczerpnięte z pierwszych słów posynodalnej adhortacji papieża Franciszka o rodzinie, było uwrażliwienie wierzących i niewierzących na konieczność troski o rodzinę, o taką jej wizję, jaką nakreślił człowiekowi Bóg. Rodzinę, którą tworzą mężczyzna i kobieta, związani więzami miłości, w której – jeśli Bóg tego pragnie – rodzą się dzieci.

 Taki obraz małżeństwa i rodziny ukazany już w Księdze Rodzaju w słowach: „Dlatego to mężczyzna opuszcza ojca swego i matkę swoją i łączy się ze swą żoną tak ściśle, że stają się jednym ciałem” (Rdz 2,24), został potwierdzony przez Jezusa w Ewangelii, kiedy wypowiedział On słowa: „Czy nie czytaliście, że Stwórca od początku stworzył ich jako mężczyznę i kobietę” … i dodał: „Co więc Bóg złączył człowiek niech nie rozdziela” (Mt 19,4-6). Tę miłość pomiędzy mężczyzną i kobietą Jezus uświęca i umacnia łaską sakramentu małżeństwa, co zaznaczył papież Franciszek w adhortacji Amoris laetitia pisząc, że „sakrament małżeństwa nie jest umową społeczną, pustym rytuałem lub jedynie zewnętrznym znakiem zaręczyn. Sakrament jest darem dla uświęcenia i zbawienia małżonków” (AL 72). Małżonkowie nie są zatem przez Chrystusa pozostawieni samymi sobie. Zawsze jest z nimi Chrystus, by z Jego pomocą mogli sprostać pojawiającym się wyzwaniom. Otwarcie się małżonków na Chrystusa i na Jego łaskę, daje im możliwość pokonania wszelkich przeszkód oraz trudności, pojawiających się na drodze realizacji powołania małżeńskiego i rodzinnego.

 Pogłębieniu tej prawdy o konieczności stałego związku pomiędzy małżonkami a Chrystusem, służą – proponowane przez Wydział Duszpasterstwa Rodzin naszej Kurii – pielgrzymki: rodzin do sanktuarium w Parczewie, mężczyzn i kobiet do Pratulina oraz teściów, babć i dziadków do Parczewa. Do tego należy dodać działające w parafiach naszej diecezji kręgi Kościoła Domowego, wspólnoty Ruchu Szensztackiego, Kluby Ojców, wspólnota Umiłowana, Bractwo św. Judy Tadeusza, a także Bractwo Strażnicy Kościoła. W ostatnim roku rozwinęła się także w wielu parafiach inicjatywa modlitwy różańcowej rodziców za dzieci, dzieci za rodziców oraz modlitwy za współmałżonka. Również w Domu Pielgrzyma w Siedlanowie, który stanowi nasze diecezjalne centrum duszpasterstwa rodzin, organizowane są liczne rekolekcje dla rodzin, kursy dla narzeczonych przygotowujące do zawarcia sakramentu małżeństwa oraz tzw. Spotkania Rodzinne, zapoczątkowane w rejonach duszpasterskich wraz z rozpoczęciem Roku Rodziny, które będą kontynuowane w każdą drugą niedzielę miesiąca. Wszystkie te inicjatywy mają za zadanie umocnić więź małżonków i rodzin z Bogiem. Ta więź jest fundamentem, na którym każde małżeństwo i każda rodzina może budować swą szczęśliwą przyszłość.

 Drodzy Bracia i Siostry! W Roku Rodziny Kościół dostrzega również trudności, jakie dzisiaj dotykają małżeństwo i rodzinę. Z pasterską troską pragnie towarzyszyć małżonkom przeżywającym kryzys, pomagając im w ratowaniu sakramentalnego związku, szczególnie wtedy, gdy zdecydowali się na separację, ale także tym, którzy zostali opuszczeni przez współmałżonka lub żyją w związkach niesakramentalnych.

 W adhortacji Amoris laetita Ojciec Święty pisze: „Trzeba przyznać, że są przypadki, w których separacja jest nieunikniona. Niekiedy może stać się wręcz z moralnego punktu widzenia konieczna, …. Jednak należy ją uznać za środek ostateczny, kiedy już wszelkie rozsądne oddziaływania okażą się daremne” (AL 241). Decyzja o separacji – bardzo trudna i smutna – jeśli jest podejmowana, ma zawsze na celu danie szansy i koniecznego czasu do przemyślenia własnych postaw, na zmianę na lepsze tego, co dla małżonków i rodziny, dobre nie było. Dla tych osób, które żyją w separacji, dla tych, którzy zostali opuszczeni przez małżonka, a pragną zachować wierność, którą ślubowali swemu małżonkowi przed Bogiem, jest propozycja by przynależeli do wspólnoty trudnych małżeństw Sychar, która istnieje w naszej diecezji. Modlitwa za współmałżonka umacnia duchową z nim jedność, pomimo utraty jedności fizycznej.

 Oprócz separacji mamy we wspólnotach kościelnych coraz więcej związków niesakramentalnych, gdzie nie ma przeszkód, aby zawrzeć sakrament małżeństwa, a także małżonków rozwiedzionych, którzy założyli nowe rodziny, ale nie mogą zawrzeć sakramentalnego małżeństwa. O sytuacji tych ostatnich papież Franciszek we wspomnianej adhortacji pisze: „Ważne, aby osoby rozwiedzione, żyjące w nowych związkach odczuwały, że są częścią Kościoła, że nie są ekskomunikowane i nie są traktowane jako takie, bo zawsze tworzą wspólnotę kościelną” (AL 243). Dlatego każdej wspólnocie parafialnej winno zależeć, aby te osoby – pomimo, że nie mogą przystępować do sakramentów świętych – to jednak czuły się włączone przez Boże Słowo i przez dar wiary we wspólnotę parafialną, by nie traciły relacji z Chrystusem, by dzięki uczestnictwu we Mszy św., w modlitwie indywidualnej i rodzinnej, umacniali swą wiarę i pielęgnowali nadzieję, że przyjdzie czas, gdy będą mogli w pełni uczestniczyć w życiu sakramentalnym. Wszystkim nam musi zależeć na tym, by rodzice żyjący w takich związkach potrafili przekazać wiarę swym dzieciom oraz wprowadzali je w życie modlitwy i życie sakramentalne. Nasz Kościół diecezjalny pragnie także te związki niesakramentalne objąć opieką duszpasterską, dlatego proponuje dla nich spotkania w każdą trzecią niedzielę miesiąca w Siedlanowie, a w okresie adwentu i wielkiego postu organizuje dla nich rekolekcje. Zapraszamy te osoby, by w świetle Bożego słowa spojrzały na swe doświadczenie życiowe i odkryły drogę, która prowadzi do Boga.

 Bracia i Siostry. Rodzina jest miejscem uprzywilejowanym, w którym przychodzą na świat dzieci. Są one owocem miłości małżonków i są przyjmowane z miłością i radością. Każde dziecko ma prawo, by otrzymać miłość matki i ojca, obydwojga, niezbędnych dla jego pełnego i harmonijnego dojrzewania. Przez swoje macierzyństwo i ojcostwo rodzice wnoszą w życie dziecka wartości, dzięki którym będzie ono umiało odnaleźć się w otaczającym go świecie. Dlatego dziecku dla właściwego rozwoju potrzebna jest mama, potrzebny jest tata. Podkreśla to również Ojciec Święty pisząc w adhortacji Amoris laetitia o roli matki: „W istocie, matki są najsilniejszym antidotum na szerzenie się egoistycznego indywidualizmu. One dają świadectwo o pięknie życia … matki zawsze, również w najgorszych momentach, potrafią dawać świadectwo czułości, poświecenia, siły moralnej. Matki często przekazują również najgłębszy sens praktykowania religii: pierwsze modlitwy, pierwsze gesty pobożności, których uczy się dziecko …” (AL 174). Podobne słowa znajdujemy o roli ojca w rodzinie: „Bóg stawia ojca w rodzinie, aby z cennymi cechami swej męskości był blisko żony, by dzielić wszystko, radość i ból, trudy i nadzieje. I by był blisko dzieci, kiedy rosną: kiedy się bawią i kiedy się trudzą, kiedy są beztroskie i kiedy są zalęknione, kiedy mówią i kiedy są milczące, kiedy są śmiałe i kiedy się boją, kiedy popełniają błędy i kiedy wracają na właściwą drogę: ojciec musi być obecny zawsze” (AL 177).

 Dla rodziców wierzących w Chrystusa ważnym zadaniem w wychowaniu dzieci winien być przekaz wiary. To rodzice są pierwszymi katechetami. Oni wprowadzają swe dziecko w świat modlitwy i relacji z Bogiem. Nikt nie zastąpi rodziców w tym zadaniu. Dlatego proszę, aby rodzice przygotowali swe dzieci do pierwszej spowiedzi i Komunii Świętej oraz do sakramentu bierzmowania. Proszę, by już od pierwszej klasy szkoły podstawowej realizowali zaproponowany przez Wydział Nauczania Katechetycznego naszej Kurii, program spotkań i rozmów z dzieckiem na tematy religijne. Trzeba, aby rodzice modlili się razem ze swymi dziećmi, razem z nimi uczestniczyli we Mszy św., zarówno z tymi, które przygotowują się do Pierwszej Komunii św., jak i do bierzmowania.

 Drodzy Bracia i Siostry. Za tydzień oficjalnie kończy się Rok Rodziny, ale nasz Kościół diecezjalny chce w pracy duszpasterskiej nieustanie towarzyszyć rodzinie. Pragnie pomagać małżonkom i rodzicom, dzieciom i młodzieży, aby wszyscy trwali w jedności z Bogiem i na Nim budowali swą przyszłość. Zapraszamy zatem na spotkania formacyjne proponowane przez Wydział Duszpasterstwa Rodzin i bogatą ofertę Domu Rekolekcyjnego w Siedlanowie, o których już wcześniej wspomniałem. Wszystkich zaś, którzy chcieliby poznać lub poszerzyć znajomość nauki Kościoła o małżeństwie i rodzinie, a w przyszłości służyć naszym rodzinom jako doradcy życia rodzinnego i pomagać w przygotowaniu młodzieży do małżeństwa, zapraszamy do odbycia dwuletnich studiów w Diecezjalnym Studium Życia Rodzinnego, które rozpoczyna swą działalność we wrześniu tego roku przy parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Łukowie.

 W sierpniu, podobnie jak w latach poprzednich, wyruszy na pielgrzymi szlak Piesza Pielgrzymka Podlaska na Jasną Górę. W tym roku będziemy pielgrzymować pod hasłem: „Rodzina nadzieją Kościoła”. W medytacjach i konferencjach przewodnikiem będzie promotor i obrońca rodziny bł. Stefan Wyszyński. Zapraszamy na pielgrzymi szlak całe rodziny, by podczas tych wyjątkowych rekolekcji w drodze, przez przyczynę Maryi, modlić się o świętość naszych rodzin.

 Drodzy Bracia i Siostry. Najbliższa niedziela – Światowe Spotkanie Rodzin Rzymie i Diecezjalne Spotkanie Rodzin w Parczewie – nie może być dla nas tylko zakończeniem Roku Rodziny, ale winna stać się umocnieniem myślenia o małżeństwie i rodzinie według prawdy przekazanej nam przez Boga oraz zachowywanej w nauce Kościoła. Chciejmy ten dzień przeżyć w jedności z Ojcem Świętym i rodzinami przebywającymi w Rzymie. Niech przygotowaniem do tego wydarzenia będzie nasza codzienna modlitwa w intencji rodzin. Proponuję, aby każdego dnia w ciągu tego tygodnia, w każdej rodzinie wspólnie modlono się w tej intencji jednym dziesiątkiem różańca. Proszę Księży, aby w te dni podczas każdej Eucharystii w modlitwie wiernych zanoszono wezwanie za rodziny, a w piątek w Uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa, zorganizować wieczorem adorację Najświętszego Sakramentu z modlitwą za rodziny.

 Oczekując na przyjazd rodzin do Parczewa, wszystkich otaczam modlitwą i z serca błogosławię: w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Amen.

Kazimierz Gurda

Biskup Siedlecki